- ۱۳ مرداد ۹۳ ، ۱۸:۳۶
- ۵ نظر
درامی است برای خودش
قصه ی بی قراری های ما و
ناز کردن های شما.
پ.ن: بابی انت و امی...
درامی است برای خودش
قصه ی بی قراری های ما و
ناز کردن های شما.
پ.ن: بابی انت و امی...
بشر
وحشی شده
شیطان
سر به بیابان گذاشته
پ.ن: چه پتانسیلی داشت این مخلوقت برای خونخوار شدن...
نماز اول وقتش را با سرعت خواند
تا از حسین(ع) بنویسد
نمیدانست چه رودستی از نفسش خورده...
پ.ن: برای تنبیه خودش نوشته را در وبلاگ انتشار نمیدهد.
پشت اسمم
فقط یک
"شادروان"
کم است
تا تکمیل شود
دل مردگی ام.
پ.ن: دلی که مرده و سری که هزار سودا دارد...چه پارادوکس ترحم انگیزی...
"شهید شد"
یعنی
به خیر گذشت
نزدیک بود بمیرد...
پ.ن: ندارد.
غروب جمعه که دلم میگیرد
میفهمم هنوز
امیدی به احیا هست.
پ.ن: فکنی من شد وثاقی...
چشم هایت را ببند
نفس نکش
به همین راحتی
پ.ن: "خوب" که باشی به همین راحتی میروی و میروی تا خود "خدا"...
