- ۲۹ تیر ۹۳ ، ۱۹:۲۳
- ۵ نظر
روضه ی سه ساله میخواند
هر ثانیه
وجب به وجبِ خاکت
پ.ن: داغی بر دل مایی, پاره ی تن اسلام...
روضه ی سه ساله میخواند
هر ثانیه
وجب به وجبِ خاکت
پ.ن: داغی بر دل مایی, پاره ی تن اسلام...
شرافت همان روزی مرد
که ساختمان سازمان ملل
در "نیویورک" بنا شد.
پ.ن: ندارد.
واژه هایم تمام شد
وقتی اشک هایت
قلب هیچ مدعی حقوق بشری را به درد نیاورد
کاش حداقل طرفداران محیط زیست
به آلودگی بمب های شیمیایی اعتراض میکردند...
پ.ن: واژه که تمام بشود بغض گلویت را آنقدر میفشارد و میفشارد که کم می آوری...
میشونی؟
ندایِ "رستگاریِ" پدری
کم کم به گوش میرسد
و ندای بی پدریِ
امتی
پ.ن:...
گلوله ریخت
زیتون ها ریختند
زمین را شخم زد
مهیا کرد
برای
رویشی نیرومند تر...
پ.ن:اللهم عجل لولیک الفرج
خواستم سنگ هایم را
با خودم وا بکنم
دیدم سنگ بزرگ
نشانه ی نزدن است.
پ.ن: خدایا خسته م از خودم...
راستش را بگو
روزه ات را
کدام سفارت خانه افطار کردی
آنروز که نام خدا را
آنطور بی پروا
بر زبان راندی...
پ.ن: والله، بالله، تالله سالهای 84 تا 92 گذشت و دیگر تکرار نخواهد شد.
انگار
کله ی گنجشکانِ کودکانِ
سوری و عراقی را
بریده اند...
پ.ن: روزه ی بی افطار نگرفته ام تاحالا.
