- ۱۸ اسفند ۹۳ ، ۱۰:۲۴
- ۸ نظر
قدم که میگذاری
حاضری قسم بخوری
کربلا همینجاست...
کم می آوری دربرابر هجوم این حجمِ نور...از پا می افتی...
کاش جای پا,قلب دیگری داشتی برای درکِ این احساس...
و دلت میخواهد وجودت تماماً "احساس" شود...
پ.ن: فردا عازمِ راهِ نور هستیم ان شاءالله...به شرطِ لیاقت دعاگو خواهم بود...
